මහින්ද එක්ක නැගිටිමු....!

හොඳ මිතුරන් ලැබෙන්නේ හොඳ මිනිසුන්ටයැයි අර නාසය දිග බුරා මහතා වරක් පවසා තිබුනි.

මිනිසෙකුට එවන් අගනා මිනිසුන් ලැබීම වාසනාවක් හෝ අහම්බයක් විය හැක. නමුත් එහි ප්‍රථිපලය වචනයෙන් පැවසිය නොහැකි තරමේ වටිනා හැඟීමකි.

ජීවිතයේ ඕනෑම අසීරු අවස්ථාවක, එයට මුහුණ දෙන්නට යම් හය්යක් වෙන මිනිසුන් අවට සිටීම, උන්ගෙන් බලාපොරොත්තුවෙනවාටත් වඩා හය්යක් ලැබීම, මෙය අවාසනාව මැද දකින වාසනාවකි, කරදර මැද විඳින සතුටකි.

ජීවිතය යනු කොටු ගසා, සැළසුම් කර ගෙවන දෙයකට වඩා, එන දෙයට මුහුණ දෙමින් ලැබෙන දේ සතුටින් විඳිනා අපූර්ව අත්දැකීමක් ලෙස මම තරයේ අදහමි.

සෙනසුරු ලැබුවාම ඇවිද්දවන බවද කරදර දැඩිවන බවද ජෝති-පාල මහත්වරුන් කියයි. එසේනම් මේ ලබා ඇත්තේ මගේ සෙනසුරාය.

දසවරක් ගතකල රටකට, මිතුරන් පිරිසකට පමණක් නොව පස්වසක් කල රැකියාවකට සමුදී, කුඩා නිස්කලංක රටකින් පිටව පවුල් පිටින්ම තවත් රටක්, අලුත් රැකියාවක, දිනකට කිලෝමිටර 75ක් 100ක් පමණ රිය පදවමින්, මහා වේගයෙන් දුවනා රැළක් මැදට වැටී පිම්මේ දුවන්නට වීම සෙනසුරාගේම බලය නිසාමනම්, සෙනසුරා යනු කියන තරම්ම නරක නැති එකෙක් විය යුතුය.

නැතිනම්, වැටෙන්න ඉඩ දෙන අතරම හය්යෙන් අල්ලඅගන්නට අතක් දෙන එකෙකුත් එකවර ලබා නොදෙනු ඇත.

පසුගිය මැයි මස වනවිට මගේ බ්ලොග් ජීවිතයට වසර හයක් පිරුණි. නමුත් ඒ වනවිට බ්ලොග් තියා බොගක් දැමීටවත් ඉඩක් නැතිව දැඩි ලෙස කාර්‍ය බහුල, සංක්‍රාන්ති සමයක් ගෙවමින් සිටියෙමි.

එහෙත් මේ බ්ලොගයෙන් මා හමුවූ, හඳුනාගත් පිරිසක් මා වැටෙන්නට නොදී, වටකරගෙන සිටියහ. ඒ පිරිස අතර සිටි යෝධයකු වන් එකෙකු, පියෙකු ලෙස තවම මා පසුපස සිට, දුක සැප සොයමින්, අත අත නෑරම ලඟ සිටියි.

දේශපාළනය නිසාම මිතුරන් හතුරන් කරගන්නා මිනිසුන් මැද, උඹ මට සහෝදරත්වය මිත්‍රත්වය ඒ සියල්ලටම වඩා ඉහලින් තීන බව ක්‍රියාවෙන්ම ඔප්පු කරල පෙන්වීය.

උඹේම ගෙදර උඹේම ඉන්ටනෙට් එකෙන් ගිහින් උඹට විරුද්දව ස්ටේටස් දමත්දී, එතන වාද කර විත් එකට කා බී උඹ පහල ඇඳෙත් මම උඩ ඇඳෙත් නිදා ගතිමු.

එක් වසළයකුගේ ක්‍රියාවක් නිසා බ්ලොග් ලොව පුද්ගලික මිතුරුකම් වලින් මිදී සිටි මට, නරකෙහි මෙන්ම හොඳෙහිද අන්තයටම ගිය මිනිසුන් මෙහි සිටිනා බව පෙන්වූ සබඳ, මට නැගිටින්නට අත දුන්නාට උඹට පින්..!

තුන් මසකට පසු නැවත බ්ලොග් ලියන්නට පටන්ගනිත්දි මේ කතන්දර මෙසේ ලීවේ ස්තූති කර උඹෙ මනුස්සකම් වලට අපහාස කරන්න නොව, වසලයින් පමනක් නොව මට බ්ලොග් ලිවීම නිසාම දෙවිවරුද හමුවූ බැව් ලියා තැබීමට පමණි.

දුමී, මට බ්ලොග් නිසා ලැබුන වටිනාම දෙය නම් උඹ වැනි ඇදහිය නොහැකි තරම් හිතවත්කමින් පිරුණු මිනිසෙකු හමුවීමයි.

ප/ලි...
ඒ එක්කම මේ කරදර, කලබල මැද්දෙ මගේ තනිකම ගැන හිතල ට්‍රිප් ඕගනයිස් කරපු, ඩුබායි වට්ටක, කාගෙත් දුකට පිහිටවෙන දුකා, තිස්ස දොඩං, ඊයෙ පෙරේද කරත්තෙ බැන්ද රුචක සඳරුවන්...මේ සේරම මට හම්බ වුනේ බ්ලොග් නිසා... ඉතින් කොහොමද මේක පාලුවෙන්න යවන්නෙ?

ඉතින් මහින්දත් එක්ක අපිත් නැගිටිමු..!