නොදන්න සිංහලේට ගොස් වරිගෙ නසා ගැනීම

මේ කතාවත් ඉස්සෙලල එක වගේම භාෂාව සම්භන්ද එකක් තමා, හැබැයි තමන්ගෙ හිතේ ඔය "වල්" අදහස් තීන අයනං බලල ඔන්නැති ඒව හිතං මට බනින්න එහෙම එපා මේ කුණුහබ්බ ලිව්ව කියල.

එක දවසක් නුවර පැත්තෙ කොලු ගැටයෙක් ආන්ඩුවෙ රස්සාවක් හම්බවෙලා, රජ්ගම දිහාවෙ ගෙදරක නතරවෙලා.

ඉතින් ටික දවසක් යනකොට මිනිහ අහල පහල ගෙදරක පොඩි දාංගලේ ටිකක් තිබ්බ ගැටිස්සියක් එක්ක පළ හිලව්වක් ඇති කොරං, ඔය වැල්ලෙ, පඳුරු අස්සෙ හවහට හවහට හක්කලං කොරන්න අරගෙන.

දවසක් හවහක දෙන්න කාටවත් පෙන්නෙනැති තැනකට රිංගල ආලෙ "මී රස" උරාබොන්න ගත්ත.දැන් දෙන්නට ඉන්න තැනක්, උතුර දකුන සිහියක් නැතුං වැඩ.

ඔයි අස්සෙ ටික වෙලාවකින් අර දැරිවි අමාරුවෙන් තොල්පොට එකතුකරන් කෙඳිරිගානවලු " අනේ අය්යෙ වල්ළම යනව අය්යෙ වල්ළම යනව " කියල.

එතකොට අසූ හාරදාට නැගපු කොලුව " මොන පිස්සුුද මේ යටකලිසමවත් පහත් කරල නැතුව, විකාරද" කියල ආයි අර රතු තොල්පට ගැට ගහල දැම්මලු. මොන, අර දැරිවි මොනාද කියන්නම පොරේ, ඒත් අපේ කොලුවට ඔය විකාර අහන්න සිහියක් කොහිද මේ ගිනියමෙ...මිනිහ නෙවි වචනයක් කතා කරන්න ඉඩ තිව්වෙ.

ඔහොම ටික වෙලාවක් ගියාම ආයි ලැබිච්චි ඉඩක් බලල තොල කට මෑත් කොරගත්තු දැරිවි" අනේ අය්යෙ වල්ළම යනව අය්යෙ..නැඟිටින්නකො" කියල කියනකොටම එකපාරටම ආපු මහ වතුර පාරකට දෙන්නම නෑවිල ගියා.

ඕං එතකොට පියැවි සිහියට ආපු ගැටය පොඩ්ඩක් කෙළන්ව්ලා බලනකොටයි දැක්කෙ තමං මෙච්චර වෙලා රිංගල හිටිය අර අලි ඔරු කඳ හිමීට මූදට ගහගෙන ගිහිල්ල කියල.

කොහෙද, උඩබැලියං අතට හිටපු කෙල්ලට තේරුනාට මේ ගිනිකසයට ඕක තේරෙන එකක්යෑ. අනික ඉතින් කවුද දන්නෙ මේ පැත්තෙ ඔරුවට "වල්ළම" කියනවැයි කියල.

පස්සෙ ඉතිං දෙන්නම සේරම වැඩ පැත්තක තියල ගොඩ දිහාට කෑ ගහන්න ගත්තලු අපිව බේර ගනියෝ, අපිව බේර ගනියෝ කියල..

හැබැයි බේරගත්තට පස්සෙනං ගමේ උන් ටික "ඔරුව" ගලෝලම යවන්නැති කොලුවගෙ..!