මහා පරිමාණ ඉදිකිරීම ගැන ඇත්තටම දැනගත යුතු දේ ( බොරුව, මවා පෑම සහ සැබෑව අතර වෙනස )

අපි නොදන්න දේ හරි යන්තන් දන්න දේ හරි ගැන මහා විද්වත් ප්‍රවීනයෙක් වගේ කතා කරන එකත් එක්තරා විදියක වංචාවක්.

පින්තූර හොරකම් කරල තමන්ගෙ නම ගහල තමන් ගත්ත වගේ පෙන්නන, අනුගෙ සල්ලි කඩා වඩාගෙන බොරු කියල මාරු වෙන වගේ, අනුන්ගෙ ලියුම් ගෙඩි පිටින් තමන්ගෙ වගේ පල කරන බ්ලොග් වංචා කාරයො අපි අතරෙ ඕන තරම්.

ඒ වගේම සමහර  මිනිස්සු අති පන්ඩිත කියන්න නොදන්න පැති වලටත් අත දාල බොරු කියන එක කණගාටුවක් සහ හානියක්. අනික එහෙම වෙලාවට අදාල දේ ගැන දන්න කෙනාට අර බොරුව රජ වෙනව බලං ඉන්න අපහසුයි.

මේ ඊයෙ පෙරේද මගෙත් එක්ක අසහනයෙන් කෙනෙක් ඇතිකරගත්තු සංවාදයත් එවැනි වංචාවකට මම එරෙහි වීමක්. කොහොමද එයා එහෙම වංචා කරේ. මෙන්න ඇත්ත.

මේ සමස්ථ සංවාදයම ගොඩ නැගෙන්නෙ කරුණු තුනක් මත (මිලියන බිලියන කරන විජ්ජාවල් මෙතන නෑ. තියෙන්නෙ තාක්ෂනික කරුණු විතරයි).

1. මහා පරිමාණ නිවාස සංකීර්ණයක ඉදිකිරීම සැළසුම් වන ආකාරය

3. සුඛෝපභෝගි මහල් නිවසක අවැසි ඉඩ සහ සැළසුම

3. එවැනි ඉදිකිරීමක වර්ග අඩියක වියදම

1. මහා පරිමාණ නිවාස සංකීර්ණයක ඉදිකිරීම සැළසුම් වන ආකාරය

මේක බොහොම සංකීර්ණ ක්‍රියාවලියක්. ඒත් අපි සරළව වටහ ගන්න උත්සාහ කරමු.

මෙතන සාමාන්‍යෙන් පාර්ශව තුනක් ඉන්නව.

1.1. ආයෝජකයා

1.2 ඉංජිනේරුවා

1.3 ඉදිකරන්නා

1.      . 1.1 ආයෝජකයා

සාමාණ්යෙන් මෙවැනි ඉදිකිරීමකට ආයෝජනය කරන ආයෝජකයෙක් එක පාර ලොතැරැයික් ඇදිල කරන්න දෙයක් නැතුව ෆ්ලැට් ටිකක් හදන්න ඉන්වෙස්ට් කරනවට වඩා බොහොම එහා ගිය ව්‍යාපාරික ඥානයක් ඇත්තන්. ඉතින් එහෙම අය "සර්, මට දෙන්න ලක්ෂ හතරක් මාසෙට මම දෙන්නං ප්ලෑනක් සර්ගෙ මිලියන දෙසිය අසූපහ අවුරුදු තුනෙන් ඩබල් කරල දෙන්න" කියන ජාතියෙ හාල්පාරුවන්ගෙ කීමට ඉන්වෙස්ට් කරල අත පුච්ච ගන්නෙ නෑ.

බුද්ධිමත් ආයෝජකයො සල්ලි මහ පරිමාණයෙන් ආයෝජනය කරන්න කලින් නිසි සැළසුම්, වාර්ථා කරුණු අධ්‍යනය කරල තමයි ඒ තීරණ ගන්නෙ.

ඔන්න අපි හිතමු ඔය කෙනෙක් කියල "සුඛෝපභෝගී නිවාස සංකීර්ණයක්" හදන්න.

ඉතින් මේ තීරනය ගත්තට පස්සෙ ආයෝජකයට ඕන වෙනව මේකට අදාල ඉඩමක්. එතනදි බොහෝ විට නුවණැති ආයෝජකය තමන්ගෙ තිබෙන හෝ අදාල කාර්‍යට වඩා සුදුසු ඉඩමක් තමන්ගෙ ආයෝජන වාර්‍තාවෙ කරුණු සැලකිල්ලට අරන් තෝරගන්නව/ මිළට ගන්නව. ඒත් සමහරු මේ කාර්‍යය ඉංජිනේරුවෙක් පත් කරගත්තට පස්සෙත් කරනව. එහෙම අවස්ථා නිවාස සංකීර්ණ වලට වඩා තියෙන්නෙ හෝටල් නිර්මාණයෙදියි.

පොඩ්ඩක් ඉන්න. අර ඩොලර් මිලියන දෙකහමරෙ කතාව මෙතනට අදාලයි.

ඔන්න ඔය මම උඩ කියපු තීරණය ගත්තු කෙනගෙ ගාවට කවුරු හරි තමන්ගෙ සේ වකයෙක් ඇවිත් ”ඩොලර් මිලියන දෙකහමාරක් දෙන්න නැත්තං මම යනව කිව්වොත් "

එක්කො ඒ මිනිහ පිස්සෙක්, නැත්ත'න් ඒක ලබන්න සුදුස්සෙක්. එහෙම මොළේ හොඳට තීන කෙනෙක්  කෙනෙක් තමන්ගෙ ප්‍රයිස් ටැග් එක ලොකු ගානකට තියන්නෙ තමන් ඒකට හිමි නිසා සහ බෑ කියල එළියට දැම්මොත් වෙන ගහන්න ප්ලෑන් එකක් තියෙන නිසා.

ඒ නිසා මිලියන දෙකහමාරක් ඉල්ලන වැඩ්ඩව පන්නල ඒ තැනගන්න බලන් ඉන්න අර ඉන්දියන් කාරයොන්ගෙ ජාතියෙ ලක්ෂ හතරට කඩේ යන්න බලන් ඉන්න ගොබ්බ ඩයල්  වලට මම උඩ කිව්ව ජාතියෙ facts & figures හරියට බලන ලොක්කොවත්, ලොක්කගෙන් තමන්ගෙ මිළ ඉල්ලන ගෝලයොවත් අන්දන්න බැරි වෙනව. වෙන්නෙ රුපියල් අස්සෙ අළුක්කාල් ගහන්න ගිහින් ලක්ෂ හතරෙ කෑල්ල එළියට විසි වෙන එක විතරයි.

ඔන්න දැන් තමයි සෙල්ලමේ දෙවනි අදියර. ඒ කියන්නෙ ඉන්ජිනේරුවගේ කාර්යය.

මේ කියන ඉංජිනේරුවා, එහෙම නැත්තන් උපදේශකයා/ අධීක්ෂකයා අතේ තමයි මින් ඉස්සරහට සම්පුර්ණ ගේම තීන්නෙ.

දැන් අර කිව්ව ආයෝජකය තීරණය කරනව තමන් කාවද තමන්ගෙ ඉන්ජිනේරුවන් හැටියට පත් කරගන්නෙ කියල. රජයේ ව්‍යාපෘති නම් බොහෝ විට CECB ( Central Engineering Consultancy Bureau ).

පුද්ගලික නම් ඒකටත් ආයෝජකය හැදෑරීමක් කරනව කවුද මේ සඳහා පත් කරගන්න සුදුසු කියල.

ඉන් පස්සෙ සමහර විට තෝරාගත් ආයතන කිහිපයකට කියනව තමන් මේ තරම් විශාල මුදලක් අයෝජනය කරන්න බලාපොරොත්තු වෙනව. එහි ඉන්ජිනේරුවන් ලෙස ඔබ පත් කරගන්න සුදුසු බව අපට පෙන්වන්න කෙටි ව්‍යාපෘති වාර්ථාවක් හදල දෙන්න කියල. එතකොට ඒ යෝජනාවට කැමති වෙන ආයතන තමන්ගෙ ව්‍යාපෘති වාර්ථාව සැකෙවින් අර ආයෝජකයට ඉදිරිපත් කරනව.

අපි හිතමු ආයෝජකයට ඉඩමක් තීනව කියල. එහෙමනම් මේ වාර්ථාවෙ තියෙනව ඒ ඉංජිනේරු ආයතනය සැළසුම් කරන ගොඩනැගිල්ලෙ දළ සැළසුම, පහසුකම්, සහ අපේක්ෂිත වියදම, අදාල බජට් එක අනුව ගතවෙන කාලය යන කරුණු.

මෙන්න මෙතනදි අර වර්ග අඩියෙ හෝ මීටරෙ ඉදිකිරීමේ වියදම වැදගත් වෙනව. හේතුව ආයෝජකයගෙ ආයෝජනය කරන්න යන මුදල සහ බලාපොරොත්තුවෙන ගොඩනැගිල්ලෙ තත්වය, පහසුකම් වැනි දේ අනුව ගැලපෙන සැළසුමක මූලික වාර්ථාව හදන්නෙ මෙන්න මේ පෙර ඉදිකිරීම් දත්ත අනුව සැදුන වර්ග අඩියක හෝ වර්ග මීටරයක මිළ මත පදනම්ව ( මේ ගණනය කිරීමේ ක්‍රම සහ ඒ ආශ්‍රිත කාගෙ කාගෙත්ප්‍රශ්ණ අපි ඊලඟ ලිපියෙ කතා කරමු).

ඉතින් ආයෝජකය අර ඉන්ජිනේරු සමාගම් ඉදිරිපත් කරන ව්‍යාපෘති අතරින් හොඳම එක හරි ගැළපෙනම එක ඉදිරිපත් කරන ඉංජිනේරුව හරි තෝරාගන්නව බොහෝ විට. ඒක එහෙම නොවෙන අවස්ථා නැතිව නෙමෙයි. ඒත් අපි සම්මත බහුතර ක්‍රමය ගැන කතා කරන නිසා ඒ දේවල් පසෙකින් තියමු.

හැබැයි ඔතනදි කවුරුහරි මෝඩයෙක් ඔන්න කොහෙන් හරි පින් කැටයක් කඩල ඩොලර් මිලියන දෙකහමාරක් අරන් ඇවිත් කීවොත් "මට මේකෙන් ලක්ෂරි ගෙවල් හැටපහක් හදන්න ප්‍රපෝසල් එකක් දෙන්න මෙයාලා" කියල, "අනේ උඹේ දෙකහමාරට ප්‍රපෝසල් දෙන්න අපේ පුක කහන්නෙ නෑ, ඒත් මෙන්න අපේ මිල, තෝරගත්තොත් පුලුවන් බජට් හවුස් ටිකක් ඩිසයින් කරල දෙන්න " කියල තමයි අහගන්න වෙන්නෙ.

මොකද මම ඉස්සරහට පෙන්නනන් ලක්ෂරි පර්ට්මන්ට් කම්ප්ලෙක්ස් එකක ඉදිකිරීමක් කියන්නෙ හිතන තරන් ලාබෙට කරන්න පුලුවන් දෙයක් නෙමෙයි කියල.

 

හොඳයි. ඔන්න දැන් ඉන්වෙස්ට්මන්ට් එක නිවාස සංකීර්ණයකට කියල තීරනය කරා..

තෝරගත්ත ඒකෙ ඉන්ජිනයර්වත්. මෙතනදි මේ ඉන්ජිනේරුව ( මා මේ කියන්නෙ තනි පුද්ගලයකු නොව ආයතනයක් හෝ කිහිපයක එකතුවකි ) තමයි අදාල ඉඩමෙ පස සහ අනෙක්ත් පරිසර සාධක නිසි ක්‍රමයට හොයල බලල මේ ආයෝජකය කරන්න බලාපොරොත්තුවෙන ගොඩ්නැගිල්ලෙ සැළසුම හදන්නෙ.

දැන් මෙතන ඉඳල ගේම තීන්නෙ ඉන්ජිනේරුවගෙ අතේ තමයි වැඩිපුරම. මොකද එයා ( මතක තියා ගන්න ආයි, මම මේ පුදගලයෙක් ලෙස හඳුන්වන්නෙ ආයතනයක් බව ) අදාල ගණුදෙනු කරුගෙ ඉඩමෙ පස, පරිසරය සහ අනෙකුත් භාහිර කරුණු මෙන්ම, අදාල ප්‍රදේශයේ තිබෙන නීති රිති, සම්මත සහ ජාතික නීති අණ පනත්වලට යටත්ව ගොඩනැගිල්ලෙ සම්පූර්ණ සැළැස්මක් පිළියෙල කරනව.  

හොඳට මතක තියා ගන්න මේක කරන්නෙ ඉංජිනේරුව, කොන්ත්‍රාත් කරු නෙමෙයි.

 ( කොන්ත්‍රාත් කරු ඩිසයින් කරන ප්‍රොජෙක්ට් තියෙනව, ඒත් ඒ විසාල බ්ල්ඩින් නෙමෙයි, බොහෙඔ විට ලෑන්ඩ්ස්කේපින්, මිකෑනිකල්, සිකියුරිටි සිස්ටම්ස් අගේ විශෙෂඥ දැනුමක් ඇති සමහර ක්ෂෙත්‍ර කිහිපයක විතරක්, සහ සුළු පරිමාන ගොඩනැගිලි ඉදිකිරීමෙදි - ඒ අගේ අවස්තාවලට කියන්නෙ "ටර්න් කී" ප්‍රොජෙක්ට්ස් කියල. ඒත් මහා පරිමාණ ඉදිකීරිම් එහෙම කරන්නෙ නෑ හෙතු ගණනාවක් නිසා )

මේ සැළැස්මට පයිලින් ඩයග්‍රම්, එහෙම නැත්තන් පොළව විදල අත්තිවාරම් කණු බෙඩ් රොක් එකට යවන තැන ඉඳල බිල්ඩිමේ අවසානයෙ ඉහලම මහලෙ මුදුනෙ කෙරෙන අවසාන තීන්ත තට්ටුව දක්වාම ඇතුළත් වෙනව.

දැන් යමු ඊළඟ පියවරට. ඒ තමයි මේ ගොඩනැගිල්ලෙ BOQ, එහෙම නැත්තම් ප්‍රමාණ මිණුම් පත්‍රය සෑදීම. දියුණු රටවල අර ඉංජිනේරු ආයතනය වෙනුවට ආයෝජකය වෙනම ආයතනයක් මේකට යොදා ගන්නව. ඒත් ලංකාවෙ එහෙම වෙන්නෙ කලාතුරකින්.

මෙන්න මේ BOQ එකේ තමයි තියෙන්නෙ ගොඩැන්ගිල්ල හදන්න යන සමස්ත ඇස්තමේන්තුගත වියදම සහ ඒ ඒ භාන්ඩවල ප්‍රමාණ, මිණුම් සියල්ල.

ඒ වගේම මේකට එකතුවෙනව conditions of contracts, ඒ කියන්නෙ මේ ගොඩනැගිල්ල නිර්මාණයෙදි බලපවිතින නීති සහ මූලික ව්‍යවස්ථා, කොන්ත්‍රාත් කරු විසින් ඉදිකිරීම් අධීක්ෂනය කරන ඉංජිනේරුවාට සහ ආයෝජකයගේ නියෝජිතයන්ට සැපයිය යුතු පහසුකම්, ඉදිකිරීමේදි බලපාන ප්‍රමිති, නොයෙකුත් ක්ෂෙත්‍රවල අවශ්‍ය විශේෂ පරීක්ෂන වාර්ථා, වෙන් වෙන් වශයෙන් දිය යුතු වගකීමේ සහතික සහ යම් හෙයකින් අදාල නිර්මාණයට උප කොන්ත්‍රාත්කරුවෙකු හෝ කිහිපදෙනෙකු යොදා ගන්නේ නම් පිළිපැදිය යුතු නීති රීති සහ බලාපොරොත්තුවන ආරක්ෂක විධි විධාන සහ යම් හෙයකින් මේ කොන්ත්‍රාත්කරු සහ ආයෝජකය/ ඉන්ජිනේරුවා අතර පැන නගින අර්බුධ විසඳීමේදී බලපාන බේරුම්කාර මන්ඩල ප්‍රමිතීන්, මුදල් ගෙවන සහ ගණනනය කරන ක්‍රමය යනාදිය.  මෙන්න මේ සියල්ල සහිත ලිපිගොණුව පිටු කිහිප දහසක් වෙනව සමහර විශාල ගොඩනැගිලිවල.

දැන් ඔය සේරම ඉවර උනාට පස්සෙ අර ඉන්ජිනේරුව ඔන්න දානව මේ විස්තරේ ප්‍රසිද්ධියට. ඒ කියන්නෙමිළ ගනන් කැඳවනව කොන්ත්‍රාත්කරුවන්ගෙන්, අර තමන් හදපු BOQ එක, project plan එක සහ ( මතක තියා ගන්න මෙතනදි කොන්ත්‍රාත් කරුට දෙන්නෙ මිළ ගනන් නැති, ප්‍රමාණ පමනක් සහිත BOQ එකක් ) design plans වලට අනුව එක එක කොන්ත්‍රාත්කරුවන්ගෙ මිළ කැඳවනව ගොඩ නැගිල්ල සම්පූර්ණ කරන්න.

මෙන්න මේක තමයි අපි ටෙන්ඩර් කරනව කියල කියන්නෙ. මේ ටෙන්ඩර් බොහොම ප්‍රසිද්දීයෙ පාරදෘෂ්‍යව තමයි සිද්ධවෙන්න ඕන.

 මෙතනදි මට මිනිස්සු තිහක විතර පොඩි කොම්පැනියක් තිබ්බට ඔය ලොකු බිල්ඩින් හදන්න තියෙන ටෙන්ඩර් වලට සහභාගිවෙන්න බෑ. ටෙන්ඩර් පත්‍රිකා නිකුත් කරද්දි ඒවගේ තියේනව යම් නීති සහ සීමා දාල, කොන්ත්‍රාත්කරුගේ මූල්‍ය සහ වෘත්තීමය ස්ථාවරත්වය, පෙර අත්දැකීම් වැනි නොයෙක් දේ.

මේ ටෙන්ඩර් එකක් ඉදිරිපත් කරද්දි ඒකෙ කොන්ත්‍රාත්කරු තමන්ගෙ අදාල ගොඩනැගිල්ල නිමැවුමට යන සමස්ථ වියදමම සඳහන් කරන්න ඕන. කොටින්ම තමන් භාවිත කරන යන්ත්‍ර සූත්‍ර වල දිනක කුළියෙ ඉන්දල යොදවන නිළධාරීන්ගෙ වැටුප් වියදම්, තාවකාලික කන්තෝරු සහ ලිපිද්‍රව‍ය වියදම් පවා මෙතනදි පැහැදිලිව පෙන්වන්න ඕන.

මේ ටෙන්ඩර් ඉදිරිපත් කරාම ඒ සියල්ල විවුර්ත කරන්නෙ ප්‍රසිද්ධ හමුවක. මේ හමුවට අර අදාල ව්‍යාපෘතියට ටෙන්ඩර් කරන ලද සියලු කොන්ත්‍රාත්කරුවන් සහභාගි වෙනව. එතකොට කවුරුත් දන්නව කාගෙ කාගෙත් ගාන කියද කියල.

මේ කොන්ත්‍රාත්කරු තෝරගැනීමෙ ක්‍රමය ටිකක් සංකීර්න නිසා මෙතන ඉඩ මදි කතා කරන්න. නමුත් සරළවම කිව්වොත් අඩුම මිළ සහිතව හොඳම ප්‍රමිතියට වැඩේ කරන්න ඉදිරිපත් වුන කෙනාව ලොකු ඉවැලුවේෂන් එහෙකින් තෝරගෙන එයාට වැඩේ බාර දෙනව.

ඔන්න ඉතින් දැන් තමයි ගොඩනැගිල්ල නියම ඉදිකිරීම් පටන් ගන්න මොහත.

ඒ කියන්නෙ 1.3 කරළියට එනව.

අපේ මිත්‍රය කියල තිබ්බ ගොඩනැගිල්ලක් හදන්න පටන් ගන්නකොට වැඩේ පටන් ගන්නෙ ..

//ඔවුන්  විතරයි දන්නේ සැඟවුණු ගණන් මිනුම් ගැන.  නව ව්‍යාපෘතියේ අරමුණ , එය කව්රුන් විසින් ලබා දුන්නක්ද , කිනම් පාර්ශවයක් වෙනුවෙන් ඉටු කරන්නක්ද , අනාගත බලාපොරොත්තු මොනවාද යන්න ගැන දන්නේ අධ්‍යක්‍ෂක ඇතුළු කීප දෙනා පමණමයි.  අධ්‍යක්‍ෂක , කොටස් හිමියන් සහ ප්‍රධාන විධායකවරයා එකතුව ව්‍යාපෘතිය  ගැන අවසාන කථිකාවට ආවට පස්සේ තීරණය කරනවා සමාගම සතු විවිධ අංශ වලට වැඩ පවරන්න. සුළු නිලධාරීන් හට දැනුම් දිය යුත්තේ මොනවාද , දැනුම් නොදිය යුත්තේ මොනවාද , සැඟවිය විය යුත්තේ මොනවාද යන්න තීරණය කරන්නේ  සමාගම් අධ්‍යක්‍ෂක ඇතුළු ඉහළම නිලධාරීන් විතරයි.// කියල.

ඒත් දැන් ඔබට පැහැදිලි ඇති ඒවැනි දෙයක් සැබෑවට වෙන්නෙ නැති බවත් ගොඩ නැගිල්ලක් හදන විට අදාල වැඩ පැවරීම වෙන්නෙ එය හදවන ආයෝජකය විසින් නොවෙන බවත්, ගොඩනැගිලි ඉදිකිරීමේ සැළසුමක කිසිවක් සැඟවිය නොහැකි බවත්.

ඒ වගේම ආයෝජකයෙක් ඇයි ගොඩනැගිල්ලක් හදන්නෙ කියන එක කන්ට්‍රෑක්ටර්ටවත් දැනගන්න අවශ්‍ය දෙයක් නෙමෙයි. ඒක ආයෝජකය ඉන්ජිනේරුවත් එක්ක කතා කරල තිබ්බම ඇති.

දැන් උඩ කිව්ව විදියට ටෙන්ඩර් කරල තෝරගත්තු මේ කොන්ත්‍රාත් කරු අදාල ගොඩනැගිලි ඉදිකිරීම භාරගත්තට පස්සෙ කොමැප්නියෙ මිනිස්සු ඔක්කොම ගෙනල්ල මීටින් තියල වැඩේ භාරදීල නැගිටල යන්නෙ නෑ.

පරිණත වෘත්තීමය අයතනවල වෙන්නෙ ඒ ආයතනයෙ ඉහලම කළමනාකාරීත්වය සාකච්ඡා කරල තෝරගන්නව වැඩේට ගැලපෙන ප්‍රොජෙක්ට් මැනීජර් කෙනෙක් සහ කොමාර්ෂල් මැනේජර් කෙනෙක් යන අයව.

ඉන් පස්සෙ ඔවුන්ට සම්පූර්ණ ව්‍යාපෘතියම භාර දුනම ඒ අය තමයි අදාල සම්පූර්ණ ටෙන්ඩර් ඩොක්‍යුමන්ට් එකම මුල ඉඳන් අගට කියවල, ඩ්‍රොවින්ස් හොඳට බලල ව්‍යපෘතියෙ මොබිලයිසෙෂන් ප්ලෑන් එක හදන්නෙ.

ඉන් පස්සෙ ඒ අනුව සහ මුලින් මිළ ඉදිරිපත් කල අවස්ථාවෙ සලකපු බජට් ඇලොකේෂන් වලට අනුව ප්‍රොජෙක්ට් මැනීජර් තමයි තිරණය කරන්නෙ මේ ව්‍යාපෘතියට අපි සයිට් ඉන්ජිනයර්ස්ල කීයක් ගන්නවද, කිව් එස්ල කීයද, ඩ්‍රාෆ්ට්මන්ල කීට්යද වගේ දේ.

ඒක තීරණය වෙන්නෙ ප්‍රොජෙක්ට් මැනේජර්ගෙ සහ කොමාර්ෂල් මැනේජර්ගෙ අතින් මිසක් ආයතනයෙ අධ්‍යක්ෂකගෙ අතින් නෙමෙයි.

ඒක එහෙම නොවෙනව ඇති තුට්ටු දෙකේ පොඩි කොම්පැනි වල. අපි මෙතන කතා කරන්නෙ ප්‍රධාන පෙලේ සමාගමක් කරන මහා පරිමාණ ඉදිකිරීමක් ගැන මිසක් මේ වජිරලගෙ ගෙවල් හැදිල්ලක් ගැන නෙමෙයිනෙ.

මෙහෙම මොබිලයිසෙෂන් ප්ලෑන් එක හදල ඒක දෙනව අර මුල මම කිව්ව ඉන්ජිනේරු සමාගමේ අනුමැතියට. ඒ අය ඒක හරි කිව්වම ඒ අනුව තමයි කොන්ත්‍රාත් සමාගම වැඩ පටන්ගන්නෙ. ඒ කියන්නෙ තමන්ගෙ මිනිස්සු, මූලික යන්ත්‍ර සහ අනෙකුත් දේ වැඩබිමේ ස්ථාපනය කරල ඉදිකරන්න ගන්නෙ.

ඒ වගේම ඔය මොබිලයිසෙෂන් ප්ලෑන් එකට පස්සෙ හදන්න ඕනෙ ක්න්ට්‍රැක්ටන්ගෙ සම්පූර්න ප්‍රොජෙක්ට් ප්ලෑන් එක.

ඒක හදන්නෙත් අධ්‍යක්ෂක නෙමෙයි. අධ්‍යක්ෂකල බොහෝ විට ප්‍රීමවීර කියන සොෆ්ට්වෙයාර් එක පාවිච්චි කරන්නවත් දන්නෙ නෑ. ඒක කරන්නෙ පළපුරුදු, උගත් ඉංජිනේරුවො ප්‍රොජෙක්ට් මැනේජර් එක්ක එකතුවෙලා. ඇත්තටම පටන් ගත්තු මුලම ප්‍රොජෙක්ට් මැනේජර්ගෙ කාලෙ වැඩිපුරම යොදවන්නෙ මේ කියන ප්ලෑනින් සඳහා.

ඉතින් ඔය ප්ලෑන් එකට අය්ති වෙනව ඒ ඒ අංශවල, ඒ ඒ මහල් වල වැඩ නිම වෙන කාලය. මේක අවසානයේ ඉන්ජිනේරු සමාගම විසින් ටෙන්ඩර් කරන අවස්ථාවේදී සඳහන් කල කාලයට සමානුපාතික වෙන්න ඕන. ඒ වගේම මේ ටයිම් ප්ලෑන් එක එක්ක දෙන්න ඕන රිසෝසස් ප්ලෑන් එකක්. ඒ කියන්නෙ අදාල කාලය තුල භාවිත කරන යන්ත්‍ර සූත්‍ර සහ පැය ගනන සහ මිනිස් පැය යන දේවල්.

මේ සියල්ල සපිරි ප්ලෑන් එක ඉන්ජිනේරු අනුමැතිය යටතෙ කන්ට්‍රැක්ටර් විසින් ක්‍රියාවෙ යොදවනව. එහෙම නැතුව

//ප්‍රධාන විධායකවරයාට අවස්ථාව දීලා ඔහු බලා ඉන්නවා සාවධානව. ප්‍රධාන විධායකවරයා අවශ්‍ය තොරතුරු පමණක් විස්තර කරනවා. අනවශ්‍ය වචනයක් වත් පැවසීමෙන් වළකිනවා. ඒ ඒ අංශ වලට වැඩ පවරා දීම , ගැටළු , විසඳුම් ආදී අවශ්‍ය සියල්ල කතා බහ කරනවා. ( නව සේවකයන් බඳවාගැනීමට අවශ්‍යද  , නව යන්ත්‍ර සූත්‍ර මිළදී ගැනීම් , නව තාක්ෂණික ක්‍රමෝපායන් ගැන , අභියෝග , ඉළක්ක , ව්‍යාපෘති නිම කිරීමෙන් පසු අත්වන ප්‍රයෝජන වැනි සියල්ල කතා බහ කරන්නේ මෙතැනදී. )

             මෙවැනි කතා බහක් ඇතැම් විට පැය 8 ක් - 12 ක් පමණ දිගු වෙන්න පුළුවන් ඒ ඒ සමාගමෙන් සමාගමේ හැටියට. අධ්‍යක්ෂකවරයා නැගිටිනකම් කිසිවෙකුට නැගිටින්න බැහැ. ( නිකම් වැඩවසම් යුගය වගේ නේද ? ) අධ්‍යක්ෂකවරයා සෑහීමකට පත් වූ පසු ඔහු නැවත සභාව අමතනවා.

" හොඳයි මහත්වරුනි , අද දිනය ගැන බොහොම සතුටුයි. මෙම නව ව්‍යාපෘතිය සඳහා ඔබ සියලු දෙනාගේ සහයෝගය බලාපොරොත්තු වෙමි. ඔබට සුබ දවසක් " //

කියල මහා පරිමාණ ව්‍යාපෘතිවල වැඩ පටන් ගන්නෙ නෑ. ඔහොම මීටිමක් තියල දෙන ගේම ගැන පැය ගානක් කතා කරල පස්සෙ "එහෙනම් මිත්‍ර වරුනි අපි වැඩ පටාන් ගනිමු" කියල ගේමට යනව අර පිස්සු පූසනම්.

විශාල පරිමාණයෙ ව්‍යාපෘතිවල සියල්ල නිසි තාක්ෂනික ක්‍රමවේදයකට අදාල සුදුසුකම් ලත් ඉන්ජිනේරුවන් විසින් ගණනය කරල හදන සැළසුමකට අධ්‍යක්ෂකලත් වැඩ කරෙනව මිස සපත්තුවට ගැලපෙන්න කකුල කපන්නෙ නෑ.

 

එතකොට කන්ට්‍රැක්ටින් ආයතයෙ අධ්‍යක්ෂකල මොකෑ කරන්නෙ. ඒ අය පඹයොද? නෑ. ඒ ගැන අපි කතා කරමු.

ඒත් මේ ලිපිය හිතුවට වැඩිය හරි දිග උනා. මොකද බොරුවට ලඟ නමල නොදන්න දේ වහල ගහන්න උවමනාවක් නොතිබ්බ නිසා. ඒ වගේම මේකෙ ඉතුරු ටික තව දවසකින් දෙහෙකින් දාන්නම්. හෙට කමෙන්ට් වලට උත්තර දෙන්නෙ මහ රෑට. මොකද මගේ නිවාඩු දවස් වල බ්ලොග් බලන්නෙ රෑට විතරක් නිසා.

අනික මෙතන ඕන ප්‍රශ්නයක් අහන අයට මම දන්න විදියට පැහැදිලි කරල දෙන සූදානම්. මොකද මම දන්නව ඔය අනික් අය හිතන් ඉන්නව වගේ බල්ලො බූරුවො බ්ලොග් නොකියවන බව.

ඒ වගේම මම සකලැ දත්ත නොවෙන නිසා මගේ අතින් වෙන අඩුපාඩු වල වගකීමත් නිවැරදි කිරීමේ අභියෝගයත් මම භාරගන්නව.

එහෙනම් ඊළඟ කොටසින් හමුවෙනකල් අපි බලමු සංවාදය කොයි අතකට යයිද කියල?

ඔය උඩ තීන පිතූරෙ දැම්මෙ හේතුවක් ඇතුව. ඒ විස්තර ඊළඟ ලිපියෙ.

ප/ලි.

 මම කව්ද කියල හොයල බලන්න හිතපු සුධීක ඇතුළු අනික් හත්දෙනාට ස්තූතියි. මම හිතන්ව අඩු තරමින් ඔබ දැන් දන්නව මම මේ ලියල තියෙන්නෙ බල්ලොන්නට කෑම ඔතපු පත්තරවල තිබ්බ කුණුහරුප නෙමෙයි, වෘත්තීය අත්දැකීම සහ අධ්යාපනයෙත් ලත් දේවල් බව.