පසුගිය කාලය පුරාම දේශපාලන විචාරකයින් පවසා තිබූ "මේ ආන්ඩුව වැටෙන්නේ ඇතුලත පිපිරුමකින්ම පමණි" යන්න මේ වනවිට සැබෑ වෙමින් පවතී.
මේ රටම කරකවා අත්හැර දැමූ සිද්ධිය "මාරයා, රංග" වැනි මහින්දවාදීන් පමණක් නොව "මාතලන්" වැනි "පැත්තක් නැතිඋන්ද" ගලගොඩ අත්තේලා වැනි අවස්ථාවාදීන්ද නන්නත්තාර කර තිබෙන සැටියක් පෙනෙන්නට ඇත.
මේ සටහනේ අදහස එවන් නන්නත්තාර වූවන් හෝ රනිල් ගොඩයාම ගැන "චූන් වී සිටින" කෙන්ජිලා ගැන සාකච්ඡාවට නොවේ. මේ ඒ සඳහා මොහොතද නොවේ. මෙහි අරමුණ, ජනාධිපතිවරණයේ පිටට නොපෙනෙන තීරනාත්මක සාධක කිහිපයක් ගැන සාකච්ඡා කිරීමයි.
මෙම ජනාපතිවරණය අප සිතනවාට එහා ඇති ජාත්‍යන්තර අතපෙවීම් සහ අවශ්‍යතා අනුව ක්‍රියාත්මක වන එකක් බවට පත්වෙන්න ඉඩ කඩ බොහෝ ඇත.
මහින්ද රාජපක්ෂ යනු, අතිශයින් චීන පිලේ සිටිනා සහ චීනයේ පිහිටෙන් තම පාලනය පවත්වාගෙන යන්නෙකි. එහි අනිවාර්‍ය ප්‍රථිඵලය ලෙස මේ වන විට චීනය තම අනාගත සතුරා වන ඉන්දියාව වටකොට සකසන යුධ සැලැස්මේ ප්‍රධාන මර්මස්ථානය ලෙස ලංකාව තෝරාගෙන, එය තුල බිලියන වලින් ආයෝජනය කරමින් සිටියි.
එවැනි මොහොතක, මහින්දගෙ බලය දෙදරවීමකට ලක්ව ඔහු නැවත බලයට ඒමේ අවස්ථාව අවදානමකට පත්ව තිබේ. මෙය චීනාට හිතකර තත්වයක් නොවේ. මෙවර මහින්දගේ විරුද්ධවාදියා වන්නේද චීන හිතවතකු වූ සරත් ෆොන්සේකා වැන්නෙකු නොව බටහිර සහ ඉන්දියානු පිලට වඩා හිතවත්, රනිල්ගේ මෙහෙයැවීමෙන් එන සිරිපාල කෙනෙකි. ඉතා පැහැදිලි ආකාරයට, මෙම සිරිපාළ මෙහෙයවන්නේ රනිල්, මංගල සහ චන්ද්‍රිකා ප්‍රමුඛ පිරිස වන අතර මේ සැවොම අඩු වැඩි ලෙසින් ඉන්දියාවේ සහ බටහිර හිතවතුන් වන අතර ඔවුන් චීන පිළෙහි ලඟ මිතුරන් නොවෙති.
තමන් ඉතාම සැළසුම් සහගතව, විශාල ආයෝජනයන් කරමින් අනාගත ආරක්ෂක මුරපොළක් ලෙස ගොඩනගමින් තිබෙන ලංකාවේ, මහින්දගෙන් පසු ගෝඨා හෝ නාමල් යටතේ එම තත්වය ඉදිරියට ගෙන යාමට බලා සිටින චීනයට මෙම සිරිපාළගේ අභියෝගය සුළුවෙන් තැකිය නොහැකි වනු ඇත.
එනිසා, චීනාට මහින්දගේ ජයග්‍රහණය හෝ පරාජය ලංකාවේ ග්‍රහණය දැඩිකර ගැනීම හෝ ලිහිල්වීම යන දෙකෙන් එකකි. ඉතාම ශූර ලෙස ලෝක බලවතා වීමේ සිහිනයට ලඟාවෙමින් සිටින චීනය, තම සතුරාගේ මිතුරාට තමගේ වටිනා ජයබිමක් පාවා නොදෙන්නට උපරිම බලය යොදනු ඇත.
අනෙක් පසෙන්, චීනා මර්ධනයටත්, තම රටවල් තුල ඇති ලක්ෂ සංක්‍යාත ද්‍රවිඩ ඡන්ද රැක ගැනීමටත් බටහිර රාජ්‍යන් විසින් මහින්ද එලැවීමට මේ ලද අවස්ථාව අත් නොහැර, සිය උපරිම සහය දෙනු ඇත.
කුමන ආන්ඩුවක් බලයේ සිටියද විදේදේශ සහ ජාතික ප්‍රථිපත්ති වල මහා වෙනසක් නොවෙනා ඉන්දියාවද මේ ගොඩට එක්වනු ඇත්තේ කාරණා කිහිපයක් නිසාවෙනි. ඉන් පළමු වැන්න, රාජපක්ෂ පාළනය දිගින් දිගට පැවතීම යනු චීනාට තම රට වට කර වැට ගැසීමට ඉතාම තදින් ඉඩ සළසා දෙන තත්වය වර්ධනයට ඉඩ දීමයි. අනෙක නම්, ලංකාවේ රාජපක්ෂ පාළනය පකිස්ථානය හා ඇති මිතුරුකමයි. මේ දෙකම ඉන්දියාවට අහිතකරය.
එවැනි වටපිටාවක ඉන්දියාව රාජපක්ෂලා නැවත බලවත් වීම නොඉවසනු ඇත. එපමනක් නොව, සිංහල බොදු ඡන්ද නම් ඉන්දියානු විරෝධී සාධකයේ ආධාරයෙන් බලය රැකගන්නා මහින්ද ඉදිරියේදී තව තවත් චීනාට ලංවන බව ඔවුනට නොතේරෙනවා නොවෙන නිසා, මහින්ද නැවත පත්වීමට එරෙහිව කල හැකි සියලු උපකාර කරන තත්වයකට ඉන්දියාව පත් වන්නේ රනිල් ප්‍රමුඛ රජයකින් මහින්දගෙන් තරම් තමන්ට අවැඩක් නොවන බව ඉතා හොඳින් දන්නා බැවිනි.
මෙහි අර්බුධය එතනින් නවතීද? කණගාටුවට කරුණ එය එසේ නොවිය හැකි බවයි.
මහින්ද පැරදී, චීනයට අකුලාගෙන යන්නට සිදුවන අවස්ථාවකදී, චීනය ඔවුන් අත මේ වනවිටත් ඇති විදුලිය සැපයීමේ අධිකාරියත්, අධික ණය කන්දත් යොදාගෙන තම උපරිම බලය යොදා එළඹෙන රජය අපහසුතාවයට පත් කරමින් සිය "තැන" රැක ගැනීමට කටයුතු කිරීමට බොහෝ සෙයින් ඉඩ තිබෙ. එහිදී තමන් ගෙන ආ රජයකට චීනාට යට වෙන්නට නොදෙන බටහිර සහ ඉන්දියානු කඳවුර විසින් තත්වය වඩා භයානයක සහ අසීරු අඩවියකට ගෙන එනු ඇත ( වර්ථමානයේ බටහිර ආසියාවේ සිදුව ඇත්තේද එවැනි යුරෝපා සහ රුසියානු බල අරගලයක් නිසා ඇතිවූ අර්බුධයකි. )
එමෙන්ම යම් ලෙසකින් මහින්ද ජය ගත්තේ නම්, එතැන් සිට ඔහුව බලයෙන් එලැවීමේ න්‍යාය පත්‍රය මා ඉහත සඳහන් කල මහින්දට සතුරු කණ්ඩායම විසින් නැවත ගෙන එනු ඇත.
ශ්‍රී ලංකාව වැනි, උගත් සහ ඉහල සේවා වියුක්තියක් ඇති රටක මිනිසුන් රජයට එරෙහිව අරාබියේදී මෙන් පාරට ගන්නට බැරි බව දන්නා ඔවුන්, තම අනෙක් අවිය වෙන ජාතිවාදය මෙහිදී භාවිත කිරීමට ඉඩ ඇත. ඉන්දියාව විසින් නැවත උසි ගන්වන දෙමළ ජාතිවදය සමග ඇමරිකාවේ අවශ්‍යතාව මත සෞදි සහ කටාර් රජයන්ගේ මුස්ලිම් ඔත්තුසේවා මගින් බලගැන්වෙන ජාතිවාදී අරගලයට ගිණි පිඹින්නට නෝර්වේ මුදල් මතින් රාජපක්සලාගේම අඥානත්වය නම් කරළියේ රඟ බොදු සේනාද එකතුවනු ඇත. එදා එක් පෙරමුණක සටන් කල ලංකාවේ හමුදාවට, වඩා සංවිධානාත්මක සහ ධනවත් කල්ලි දෙකක් සමග එක්වර සටන් කිරීමේ අර්බුධයකටද, ඒ මගින් පෙරලෙන රජය 2002 සිදූවූවාට වඩා එහා ගිය සාම ක්‍රියාවලියකින් සමනය කරගන්නට විරුද්ධපක්ෂය කරළියට ගෙන ඒමද සිදු වනු ඇත.
මෙනිසා, මහින්දගේ ජය හෝ පරාජය යනු අප සිතන තත්වයට එහා ගිය අර්බුධයකට රට පත් කරවන එකක් බව පැහැදිලිය.
මෙම අර්බුධයෙන් ගැලවීමේ මග මහින්දව බලයේ තබා ගැනීමද, සිරිසේන දිනවීමද?
ඕනෑම ගැටළුවකට වඩ සාර්ථක විසඳුමක් සෙවීමේදී එම අර්බුධයේ මූලය හඳුනා ගැනීම වැදගත්වේ.
ලංකාවේ තත්වය, එනම් චීනය විසින් අප නටවන ගැලළුවට මුල, යුධ අපරාධ චෝදනා සහ මානව හිමිකම් චෝදනාය. මහින්දගේ රජයකට මෙම චෝදනාවන්ගෙන් කිසිදා ගැලවෙන්නට නොහැක. එනිසාම ඔවුන් තම බලය පවත්වාගැනීමට පහසු ජාතිවාදය සහ විදුලිපුටුව විකුනනු ඇත.
පසුගියදා දෙමළ ඩයස්පොරා නායකයන් කලේ එවැනි කොන්ත්‍රාත්තු ප්‍රකාෂයකි. සත්‍ය වශයෙන්ම ඔවුන් දඩ බඩ ගා එවැනි ප්‍රකාෂයක් කලේ මහින්ද පැරදී රනිල් ආවිට තම යන්තම් නිදහස ලබමින් තිබෙන තම බැංකු ගිණුම් නැවත ගල්වේයැයි බියෙන්, මහින්දගේ තුරුලේ සිටින කොටි නාම්බන් විසින් කරන ලද සැළසුම් සහගත වූ මහින්දට වාසිදිය හැකි ප්‍රකාෂක් ලෙස මිස මහින්ද සමග වූ සැබෑ අරෝවකට විය නොහැක!
එමෙන්ම නැවත යුද්ධයක් ඇති වුවද එය මහින්දට අවාසියක් මිස වාසියක් ඇති නොකරනු ඇත. මන්ද දැඩි ලෙස හමුදව දේශපාළනකරනය වී බල බිඳී ඇති වටපිටාවක මහින්දට නැවත සිවිල් යුධ ජයක් සිහිනයක් පමණක් වනු ඇති අතර, 2008 වැනි හමුදාවක් ඇතිවීමට තවත් වසර ගණනක යුධ ජය සහ පරාජයන් අවැසි වනු ඇත.
එනිසා කොයි පැත්තෙත් ගත්තත් තත්වය ලේසි වන්නේ නැත. ඉදින් විදුලි පුටුවෙන් මහින්දව සැබෑවටම බේරා ගැනීමටනම්, ඔහුව අනාගතයේ ඇතිවන වඩා අයහපත් ජාතිවාදී ගැටුම්, මර්ධන සහ මානව හිමිකම් වලින් ගලවා, පාළනය වඩා හොඳ අතකට පවරා දීම මිස, නැවත ඔහුව පත් කරගැනීමෙන් පසු මුදා හරින දැඩි මර්ධනයකට ඉඩ දීමෙන් නොවේ.
අනෙක් අතට මේ මොහොතේ සිදුවිය යුත්තේ වඩා සාධාරණ සහ විනිවිදබවකින් යුත් දේශීය අධිකරණයක් මගින් සිදු කරනු ලබන විභාගයක් හරහා යම් මේ කියනා යුධ අපරාධ ගැන සොයා බලා, ඒවාට මූලික වූ අයට තරාතිරම නොබලා යම් තරමකින් හෝදඬුවම් කිරීම, මානව හිමිකම් චෝදනා අවම වෙන යහ පාලනයක් ඇති කිරීම යන මූලික කරුණු තුලින්, ජාත්‍යන්තරයේ විශ්වාසය දිනා ගැනීමත්, එතුලින් අහිමිවී යන විදේශ ආයෝජන සහ වෙළඳ පල කොටස නැවත හිමි කර ගැනීමත්, ඉන් ලැබෙන ආර්ථික සහයෙන් චීන බලපෑම අවම කර ගැනීමත්ය.
එනිසා ජනතාව කල්පනාකාරීව ඒ සඳහා සුදුසු නායකයින් පත්කරගත යුතුය. අවසානාවකට, එවන් දැක්ව්මක් සහ අවශ්‍යතාවක් නැති ජාතියක්, රටක් වන හෙයින්, අප වහා කල යුත්තේ බ්‍රෙෂ්ට් කීවාක්සේ "එවන් හැකියාවකින් යුක්ත ජනතාවක් මුලින්ම පත් කරගැනීමයි".
Picture taken from http://www.wikiart.org/en/jose-gutierrez-solana/drawing-for-the-end-of-the-world
