ලිං කටින් සෙවූ විමුක්තිය...අවසාන කොටස!

කතාවෙ මේ කොටස පරක්කු උනේ මෙහෙ රටේ තත්වෙ හොඳ නැති හින්ද කළින් ගෙදර යන්න උනානෙ. අපේ කර්මාන්ත්ශාලාව 4ට වැඩ ඉවරකරන නිසා අනික් උන් ගියාම මං විතරක් පහ මාර විතර වෙනකල් ඉඳල මේකට කොටල යනව, මොකද ගෙදර ගියාම ජාලෙට කොට කොට ඉන්නවට වඩා පොඩි උන් දෙන්න එක්ක සෙල්ළං දාන්න තීන හින්ද.

ඒත් පහුගිය දොහේ මේ චන්දයක් හින්ද කබ්බො ෆෝම් වෙලා පූර්ව සහ පශචාත් මැතිවරණ ප්‍රචන්ඩ ක්‍රියා හැම තැනම. ඉතින් පාරවල් වහල මහ ලෙඩ ගොඩයි. අද තත්වෙ ටිකක් හොඳ හින්ද ඉඳල ලියලම යනව කියල හිතුව.

...............

ලියුම අතට දුන්න අර තඩි සරීරෙ සුටුස් ගානකොට සෙනඟ ගොඩ අස්සෙ වාෂ්ප උනේ ඇයි එන්න එපා කිව්වෙ කියල අහන්නවත් ඉඩක් නොදී.

මොකද බං සින් එක, වංගෙඩි මොකද කියන්නෙ?

හසිතයටත් දැන් ඉවසං ඉන්න බෑ, මට ඊඩත් වඩා ඉන්න බෑ. ඒත් ඉතින් මේ දෙනෝදාහක් යන එන තැන ඕක කියවන්න පුළුවනෑ! ඒ නිසා උන් දෙන්නවත් ඇදං නැග්ග පනස් හතරට, ඉස්කෝලෙට ගිහිම්ම හිමීට බලනව කියල.

වෙනද වගේම ගාට ගාට ආපු බස් එක හරියට වෙලාව පහු උනාමම ඉස්කෝලෙ ගාවට ආව කිය කිය බැන්නට ඉතින් ඌ මොකෑ කරන්නෙ අපි පරක්කු වෙලා ආපු බස් එකක නැග්ගට!
සාමන්‍යෙන් වෙන ප්‍රාමාදවීම් සඳහා ලැබෙන චාටර් කාල අපි leader උත්තම්යින්ගෙ කර පිටින් පන්තියටත් ආව. දැන් ඉතින් ඉන්ටවල් එක වෙනකල් බොහොම අමාරුවෙන් ඉවසන් හිටියෙ මේ මඟුල බලන්න. මොකද කවුරුහරි තරහකාරයෙක් ඕක හොරෙන් බලද්දි ඔත්තුවක් දුන්නොත් එහෙම ඉතින් කෙලින්ම තව රුපියල් සීයක් හොයාගන්න එපැ‍යි අර දෙහිවල ට්‍රැක්ටර් ඩ්‍රයිවරයට දෙන්න. මිනිහනෙ අපෙ මාම හෙවත් මගෙ භාරකාරය ඉස්කෝලෙට!

ඔන්න අර කණ පිනවණ සීනු නාදෙ දහයමාරට විතර ඇහුන විතරයි අපේ මුළු බාල්දිවත්තෙ කණ්ඩායමම විද්ද පිට්ටනියෙ ඈත කොනකට. ඒ වෙනකොට වෙලා තිබ්බ සීන් එක අන්තිම පේලියෙ හෙවත් බාල්දිවත්තෙ හැමෝම දැනං හිටියෙ. (අපේ මම, රැල්ල, , පොඩි මල්ලි, හසිය, බන්ඩ, වැලිකල, කෝසල වගේ කණ්ඩායමම හිටියෙ පන්තියෙ පස්සෙම පේළිවල. අපි අපිටම බාල්දිවත්ත කියාගත්තෙ මොන ලෙඩක් උනත් කොනක අපි ඉන්නව, සමහරවිට ඇත්තටම නොහිටියත් අපිව අනිවාර්යෙන්ම සැක කරල ඉහල උසාවි නග්ගනවම තමයි. ඉතින් අපේ වත්ත බාල්දි වලින් පිරිල නිසා බාල්දි වත්ත කියල තමයි නම තියල තිබ්බෙ.)


ඔක්කොම එකා වගේ ලියුම බලන්න සෙට්. සහෝදර ප්‍රෙමෙනෙ. ඒ නිසා අපි ඔක්කොම ඔය වගේ විශේෂ ලියුන් බලන්න ලියන්න සෙට් වෙන්නෙ කණ්ඩායමක් හැටියට තමයි ගොඩක් වෙලාවට.

එදත් එහෙම කට්ටියම මගෙ ගැන සහෝදර ප්‍රෙමෙන් වට වෙලා ඉන්දැද්දඉ මම අර සුදු ලස්සන කොලේ හිමීට දිගාරින්න ගත්ත.

පහට හයට නමල උඩින් අලවල තිබ්බ එක පරිස්සමින් දිගෑරියට කවුරුත් කියවන්නෙ සද්ද නැතුව.

මම එක පාරක් කියෙව්ව...තව පාරක් ආයිත් පාරක්..

වෙන්දට මේ වගේ එකක් කියවල ඉවරවෙනකොටම ඇරෙන කටවල් තාම වැහිල මොකද කියල හිතිල වටපිට බලනකොට... මෙන්න උනුත් තාම ආයි ආයි කියෝනවද කොහෙද!

කාටවත් හිතා ගන්න බෑ ලියල තීන දේ! ඇයි එයා ඇයි මට මෙහෙම කියන්නෙ!

"ආදරණීය ඉන්දික අය්යා වෙත,

මම මේ ලිපිය ලියන්නෙ රෑ එකට විතර ගෙදර හැමෝටම හොරෙන්. ඔයාට මෙහෙම ලිපියක් ලියන්න වීම ගැන මුලින්ම දහස් වාරයක් සමාවෙන්න.

අපි දවසක් පන්තිය් ඉවරවෙලා කතාකරර යනව කවුද දැකල අම්මට කියල. අම්ම ඒක ජයසේන අංකල්ට කියල එයා ඊයෙ මගෙ පස්සෙන් ඇවිත්. අපි දෙන්න මැලිබන් එක ගාව ඉඳන් බස් එකට නඟිනවයි එකට පිටිපස්සෙ ඉඳගෙන එනව, බැහල එනව ඔක්කොම බලන් ඉඳල. පස්සෙ අද උදේ මම ඉස්කෝලෙ ආවට පස්සෙ මේ ගැන අම්ම එක්ක කියල. අම්මට එක ඇහුම්වම අලන්තෙ දාලලු!
ඔයා දන්නවනෙ අම්ම මට මොන තරං ආදරේද කියල. එයා මුළු දවසෙම පිස්සුවෙන් වගේ ඉඳල තීන්නෙ. මං ඉස්කෝලෙ ඇරිල ආවම මගෙන් මේ ගැන ඇහුවම මම නෑ කිව්ව. එතකොට ජයසෙන අංකල්ට කතා කරල එයා ඔක්කොම කිව්වම මගෙ ඇඟ හීතල වෙලා ගියා. මට මුකුත් කියා ගන්න බැරුව හොඳටම ඇඬුන.
අම්ම එතකොට "ඇයි දුවෙ උඹ මට මෙහෙම කරේ කියල අඬ අඬ ඔළුව මහ හය්යෙ බිත්තියෙ ගහ ගත්ත. මම කෑ ගහල අම්මව අල්ලන්න හදනකොට එපා උඹ මාව අල්ලන්න එපා, මං මැරෙනව මීට හොඳයි කියල කෑ ගගහ එළියට යන්න හදනකොට ආයි ජයසේන අංකල් පැනල අම්මව අල්ලගත්ත. අම්ම ඊට පස්සෙ මහ හය්යෙන් පපුවට ගහගෙ ගහගෙන ගියා. ජසේන අංකල් අම්මව ආයි අල්ලගෙන සැටියෙ වාඩිකරල මහ හය්යෙන් බනින්න ගත්ත.
මමත් අඬනව, නංගිත් අඬනව අම්මත් අඬනව. පස්සෙ ජයසේන අංකල් මට ඔයා යන්න කාමරේට කියල එළවගත්ත. මායි නංගිගියි කාමරේට ගිහින් අඬ අඬ ඉන්නකොට අම්ම ආයි ටිකකින් එතන්ට ඇවිත් මට බැනල බැනල "ලොකු දුවේ උඹ ඕක නැවැත්තුවෙ නැත්තං මං අද රෑම ළිඳේ පැනල මැරෙනව කියල මහ හය්යෙන් ආයි පපුවට ගහ ගත්තා.
ඒ එක්කම ජයසේන අංකල් ආයි ඇවිල්ල අල්ලගත්තෙ හින්ද සිහි නැතිවෙලා ගිය අම්මව බිම වැටුනෙ නෑ. පස්සෙ අපි වතුර ගහල අම්මට සිහිය ආවමත් එයා මොනාදෝ තනියෙන් කියව කියව හිටිය මිසක් කාත් එක්කවත් කතා කරෙත් නෑ.
අපි ඔක්කොම අඬ අඬ කාමරවලට වෙලා හිටිය. හවස තාත්ත ආවම අම්ම ආයි අඬ අඬ ඔක්කොම එයා එක්කත් කිව්ව, ඒ කියද්දිත් කිවෙ මේකි මේක නතරනොකලොත් මම ළිඳෙ පැනල මැරෙනව ඇර වෙන කරන්න දෙයක් නෑ...අපි මෙච්චර ලොකු මහත්කරල මේ විභාගෙ ලියන්නත් කලින් මඟුල් නටන්න ගත්තම නංගිත් මොනා නොකරයිද වගේ මහ ගොඩක් කතා තමයි. පස්සෙ අම්මයි තාත්තයි හිමීට මොනා හරි කතා කරල ඉවරවෙලා තමයි කට්ටියම ඕගොල්ලඟෙ ගෙදර ගියෙ.

ඊට පස්සෙ එහෙ මොනා කිව්වද දන්නෙ නෑ. ඒත් ආවට පස්සෙත් කවුරුත් කතා කරේ නෑ. පස්සෙ මට නංගි කිව්ව අංකල් ඇවිල්ල කියල. මට හරි භයයි අය්යෙ. ඔයාට තාත්ත ගහන්න ඇති නේද. මේ ඔකොම මගෙ මෝඩකම වෙන්න ඇති, නැත්තන් අපේ නොලැබීම වෙන්න ඇති. ඇයි ඒ ගොල්ලො මෙච්චර අපි දෙන්නට වෛර කරන්නෙ කියල මට හිතා ගන්න බෑ.
තාත්ත ආයි පස්සෙ රෑ කාමරේටම ඇවිල්ල මට කතා කරා. එයාලගෙ ලොකුම බලාපොරොත්තුව මම හින්ද මේ කාලෙදි කොල්ලෙක් යාළු කරගෙන මගේ ඉගනීම කඩා කප්පල් වෙයි කියල අම්මට හරි භයයි වගේම දුකයි, ඒ නිසා එයා මොනා කරගනීද දන්නෙ නෑ වගේ මහ ගොඩක් දේවල් කිව්ව. ඒ අස්සෙ ආයි අම්මත් ඇවිල්ල මගෙ කොණ්ඩෙන් අල්ලගෙ " උඹ ඕක නැවැත්තුවෙ නැත්තං මගෙ දුවෙ හෙට උඹෙ අම්මව අර ලිංකටින් ගනිං කියල මහ හය්යෙන් මාව තල්ලු කරල පිස්සුවෙන් වගේ දිව්ව. අපි කෑ ගහගෙන එළය ගිහින් අම්මව අල්ලගත්ත. ඔයා එනකොට මේ සේරම වෙලා ඉවරයි. මීට පස්සෙ මට ගමේ අයට මූණ දෙන්නත් බෑ, ගෙදර අයගෙ මූණ බලන්නත් බෑ. ඒත් ඒ ඔක්කොටම වඩා මට අම්ම ගැන හරි භයයි අය්යෙ. එයා මොනාහරි කරගත්තොත් අපි ඉඳල වැඩක් නෑ. අනේ අය්යෙ අපි දෙන්නට විභාගෙන් පස්සෙ ආයි එකතුවෙන්න පුළුවන් වෙයි. ඔයා හොඳට විභාගෙ කරන්න ඒතකොට අපිට කවුරුත් විරුද්ධ වෙන එකක් නෑ නේද?
ඉන්දික අය්යෙ ඔයා මගේම විතරයි, ඒක වෙනස් වෙන්නෙ නෑ. ඒත් අපි ටික දවසකට මේක නවත්තමු. මට අපේ අම්මට මොණව හරි උනොත් ජීවත් වෙලා වැඩක් නෑ. අනික මම දන්නව අම්ම ගැන, එයා කිව්වොත් කරනවම තමයි.

ඒ නිසා මම ගොඩක් ආදරෙන් කියන්නෙ මට බනින්න එපා ඔයාට ද්‍රෝහි උනා කියල, මට ඔයා වගේම අම්මත් නැතුව බෑ. ඒ හින්ද අපි මේ අවුරුදු දෙක තුන ඉවසගෙන ඉමු. අපිට කවදහරි එක් වෙන්න ලැබෙයි කියල හිත හාදාගමු.

තව ලියන්න බෑ මගෙ ඔළුවත් රිදෙනව. අනේ අය්යෙ මාව තේරුන් ගන්න, මින් පස්සෙ විභාගෙ ඉවරවෙනකල් මට කතා කරන්නවත් මාව හම්බවෙන්නවත් හදන්න එපා.

මීට ඔයාගෙම ආදර ගිහාණි.



සුදු ඩ්‍රොවින් පොතකින් ඉරා ගත්තු කොල දෙකක් පුරෝල ලියල තිබ්බ ලියුම දෙතුන් පාරක් කියවල ඉවරවෙනකොට ඉන්ටර්වල් එකත් ඉවරවෙලා. කට්ටියම ආපහු පන්තියට ගියෙ කිසි කතාවක් නැතුව. උන් ඔක්කොටම තේරිල තිබ්බෙ මං හිටිය තත්වෙ!

දිග කතාවක් කෙටි කරන්නං මේක දිගට ලියන එක මට වෙහෙසක් නිසා.

ඔය ලියුමෙන් පස්සෙත් මම ගිහාණිව හම්බ වෙන්න කීප සැරයක්ම ට්‍රයි කරා, ඒත් එයා මාව දන්නෙ නෑ වගේ මඟ ඇරල ගියා. පන්ති ගියෙ අම්ම එක්ක නිසා, පන්සල් යාමක් නැති නිසා වගේ ගොඩක් හේතු නිසා මට එයාට තනියම කතාකරන්න ලැබෙන අවස්ථාවනුත් අඩු උනා. ඒ අතරෙ එයාගෙ යාළුවො අතේ යැව්ව පණිවුඩ වලටත් කියල තිබ්බෙ විභාගෙ ඉවරවෙනකල් එයාට කරදර කරන්න එපා කියල විතරයි. මං යැව්ව ලියුන් නොගෙනම ආපහු හරවල එවල තිබ්බ.

බොහෝ මෝඩයින් වගේ මාත් බීමට සිගරට් එකට හුරු උනා. ඕ ලෙවල් ෆේල් වෙන එක මම දැනං හිටිය පාඩං කියල බීච් එකට වෙලා උඩ බලන් හිටිය නිසා. ඒත් අම්මනං මගෙ රිසල්ස් ආව වෙලාවෙ හරිය ඇඬුව විතරක් නෙමේ ගිහාණිට, මගේ ආදරේට සාප කරා, පන්තියෙ මුල්ම පහ අතරෙ උන්න එකෙක් මේ වගේ තත්ට්වෙට ඇදල දැම්ම කියල.
විභාගෙ ෆේල් නිසා සහ නරක හැසිරීම නිසා ඉස්කෝලෙන් දෙන්නං කාසි වලට ඒ ලෙවල් කරන්න දෙන්න බෑ කිව්ව. මමම අස් වෙලා ජිනරතනෙ ඉලෙක්ට්‍රිකල් වැඩ ඉගෙන ගන්න ගියා. ( එතනදි වෙච්ච පොඩි සිදුවීමක් තමයි ඊට පස්සෙ මාව ආයි වෙනස් කරල මේ තත්වෙට ගත්තෙ. ඒක වෙනම ලියන්නං )
ඔය අතරෙ ගිහාණි ඕ ලෙවල් කරා, ඒත් මාව මඟ ඇරිය. තව ටික කාලෙකින් මට ආරන්චි උනා එයා ට්‍රෙලක් එහෙම තීන මට වඩා හැන්ඩි සහ වැඩිමල් එකෙක් එක යාළුවෙලා කියල. ඌට සල්ලි තිබ්බ හින්දද කොහෙද කමල ඇන්ටි සුවිසයිඩ් කරගන්නව කියල නොතිබ්බත් ඒ ගෙදරටත් ගිහින් වැඩේ නවත්තන්න වගේ දඟලල තීනව කියලත් ආරංචි උනා.
පස්සෙ ඒ ලෙවල් රිසල්ට්ස් එන්න කලින් ගිහාණියි අර යෝධයයි බැන්ද. මම ඒ වෙනකොට ඉහලට අධ්‍යාපනය ආයි පටන් අරන්. මට මඟුල් ගේවත් කියල තිබ්බෙ නෑ. තිබ්බත් මම යන්නෙත් නෑ.

තව ටික දවසකින් ආරන්චි උනා ගිහාණිට බබෙක් ලැබ්න්න යනව කියල. බැඳල මාස හයක් විතර යනකොට බබා ලැබුන කියලත් ඒ ගැන මිනිස්සු එක එක කතා කියනව කියලත් ආයි ආරන්චි උනා.

මම ඔය අතරෙ ඉබ්බ වගේ මගේ ඉලක්ක කරා එනකොට ඒ ලෙවල් ෆේල් වෙච්චි ගිහානි දරුවත් අරන් මොන්ටිසෝරි යනව පාරෙදි කීප දවසක්ම හම්බ උනත් මගෙ මූණවත් බැළුවෙ නෑ!

ඔහොම ගිහිල්ල මම රටිනුත් ඇවිත් අන්තිමට කාලයක් ගියාට පස්සෙ තමයි මල්ලි ඊයෙ පෙරේද අර sms එක එවල තිබ්බෙ. මම හැරෙන තැපෑලෙන් මිනිහට කෝල් එකක් ගත්තම තමයි කිව්වෙ "ගිහාණි වෙන මිනිහෙක් එක්ක යාළුයි කියල මහේන්ද්‍රගෙ ( ඇගේ සැමියා - අර ට්‍රෙල් බයික් කාරයා ) අතටම අහුවෙලා ඒකිට හොඳටම ගහලලු. කමල ඇන්ටිට ඒක ආරන්චිවෙලා තීන්නෙ ගමේ වෙන කෙනෙක්ගෙන්. ඒ ලැජ්ජාවටලු ඒදා රෑ ළිඳෙ පැනල තීන්නෙ කියල මිනිස්සු කියන්නෙ!

…………………

මට මේ කතාවම මුල සිට අගට යළි සිහිවී මා පොඩී ගෙන් අසන්නට හිතා පසුව නෑසූයෙ මෙයයි. “තාත්ත එදා කිව්ව හරි නේද?”

මා මගෙන්ම අසා ගත්තේ මෙයයි. “මගේ ආදරය බිලිදී අම්මාගේ ජීවිතය බේරාගත්තේ මේකටද?”

ප/ලි,
බහුතර ඉල්ලීම මත ප/ලි ය කපා හරින ලදි!